W 1997 roku członkowie Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych ds. Zmian Klimatu przyjęli Protokół z Kioto, obligujący państwa rozwinięte do redukcji gazów cieplarnianych, w okresie 2008-2012, o 5,2% w stosunku do roku 1990. Polska ratyfikowała Protokół z Kioto w grudniu 2002 roku, zobowiązując się do obniżenia emisji gazów cieplarnianych o 6 % (w latach 2008-2012) w stosunku do roku 1988 (bazowego dla Polski).
System handlu emisjami jest jednym z trzech elastycznych mechanizmów Kioto (obok mechanizmu wspólnych wdrożeń – Joint Implementation i mechanizmu czystego rozwoju – Clean Development Mechanism), prowadzących do założonej redukcji emisji gazów wpływających na globalne ocieplenie. Jest to ekonomiczny instrument ochrony środowiska opierający się na możliwości sprzedaży i kupna przyznanych wcześniej (w Krajowym Planie Rozdziału Uprawnień do Emisji) uprawnień do emisji określonego zanieczyszczenia. W przypadku pierwszego okresu obowiązywania systemu handel ogranicza się do emisji dwutlenku węgla. Na terenie Unii Europejskiej obejmuje on w 25 krajach 12 tysięcy instalacji przemysłowych, emitujących łącznie 46% dwutlenku węgla w Europie. Handlem emisjami objętych jest pięć głównych sektorów gospodarki: elektroenergetyka i ciepłownictwo, rafinerie ropy naftowej, hutnictwo żelaza i stali, sektor papierniczy i szklarski, produkcja materiałów budowlanych. W Polsce uprawnienia uzyskało 876 przedsiębiorstw.
Do ich dyspozycji postawiono łącznie na okres trzech lat (2006-2007) ok. 715 mln uprawnień (po 238 mln na rok) – każde równoważne 1 tonie wyemitowanego dwutlenku węgla.
System zakłada, że żadne przedsiębiorstwo nim objęte nie podejmie działań powodujących emisję dwutlenku węgla jeżeli nie będzie miało pokrycia
w przyznanych uprawnieniach. Nawet jeżeli przedsiębiorstwa nie muszą ograniczać emisji CO2 aby dotrzymać limitów, mogą inwestować w redukcję emisji. Właśnie
na możliwości zakupu „brakujących” uprawnień lub sprzedaży ich „nadmiaru” po cenie rynkowej opiera się elastyczność systemu.
Podstawowymi uczestnikami systemu obrotu uprawnieniami do emisji CO2 są podmioty ujęte w polskim i zagranicznych Krajowych Planach Alokacji Uprawnień, banki inwestycyjne, przedsiębiorstwa obrotu energią elektryczną i gazem, domy maklerskie, ich klienci. Jednym z miejsc, gdzie może odbywać się handel uprawnieniami do emisji jest giełda. Obrót jest możliwy również na rynku pozagiełdowym, gdzie bezpośrednio lub za pomocą różnych platform internetowych największe energetyczne firmy w Europie i brokerzy zawierają transakcje pomiędzy sobą. W przypadku obrotu prowadzonego za pośrednictwem giełdy w systemie uczestniczy dodatkowo Izba Rozliczeniowa oraz Bank Rozliczeniowy, które pełnią funkcję usługową na rzecz innych uczestników systemu.
30. maja br. pomiędzy Instytutem Ochrony Środowiska jako Krajowym Administratorem Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji, Towarową Giełdą Energii S.A. i Bankiem Ochrony Środowiska S.A. zawarte zostało porozumienie, w którym strony wyraziły wolę współpracy w zakresie podjęcia działań w celu uruchomienia rynku obrotu uprawnień do emisji na giełdzie towarowej, prowadzonej przez Towarowa Giełdę Energii S.A. Giełdowym bankiem rozliczeniowym dla tego rynku jest Bank Ochrony Środowiska S.A., który podjął się prowadzenia rachunków pieniężnych dla Towarowej Giełdy Energii S.A. i jej członków oraz dokonywania rozliczeń finansowych. W pakiecie usług dla członków Towarowej Giełdy Energii Bank oferuje bezpłatny rachunek do rozliczeń transakcji z TGE, kredyt obrotowy
w rachunku bieżącym oraz usługę bankowości internetowej – również bez opłat.
Wśród uczestników systemu handlu emisjami jest wielu dotychczasowych klientów Banku Ochrony Środowiska. Są też klienci Domu Maklerskiego BOŚ S.A., który od października ubiegłego roku, jako członek Towarowej Giełdy Energii działa na rynku praw majątkowych wynikających ze Świadectw Pochodzenia Energii (zwanych popularnie „zielonymi certyfikatami”). System handlu zielonymi certyfikatami, podobnie jak system handlu uprawnieniami do emisji, stanowi dla podmiotów gospodarczych bodziec finansowy, stymulujący działania w kierunku poprawy stanu środowiska i jego zrównoważonego rozwoju.