Zagadnieniem wymagającym wyjaśnienia we wprowadzeniu do niniejszej ekspertyzy jest kwestia roli spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych wśród instytucji świadczących usługi finansowe. Najistotniejszy podział takich instytucji to ten, który wyróżnia wśród nich te, które uprawnione (upoważnione) są ustawowo do przyjmowania depozytów, a w związku z tym pozostałą działalność (zwłaszcza kredytową) prowadzić mogą m. in. w oparciu o środki pochodzące z tych depozytów (katalog takich instytucji jest w polskim systemie prawnym zamknięty i obejmuje banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) oraz pozostałe podmioty, świadczące usługi finansowe, których katalog jest otwarty. Ze szczególną rolą instytucji ustawowo upoważnionych do przyjmowania depozytów wiąże się dokonane w art. 5 ust. 1 ustawy – Prawo bankowe zamknięcie katalogu czynności tzw. bankowych sensu stricte, to jest czynności, których dokonywać mogą co do zasady wyłącznie banki, zaś inne instytucje tylko na podstawie szczególnego przepisu ustawy. Banki są więc instytucjami wyposażonymi w możliwość dokonywania czynności bankowych, w tym więc przede wszystkim gromadzenia oszczędności na prowadzonych rachunkach bankowych, niejako ze swej istoty, na mocy przepisów ogólnych zawartych w ustawie – Prawo bankowe (wcześniej w licznych aktach prawnych kolejno poprzedzających obowiązującą obecnie ustawę z 1997 r.), natomiast spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe są instytucjami, które na podstawie ustawy szczególnej (ustawy z 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych) uzyskały możliwość gromadzenia oszczędności członków na rachunkach w kasie, do których to rachunków stosuje się na mocy art. 732 Kodeksu cywilnego przepisy tego kodeksu o rachunkach bankowych.