Z danych Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego (UKNF) wynika, że wysokość funduszy własnych polskiego sektora bankowego nie stwarza bezpośrednich zagrożeń dla funkcjonowania systemu finansowego, jednak biorąc pod uwagę trudne uwarunkowania zewnętrzne wynikające z globalnego kryzysu finansowego została przygotowana uchwała kapitałowa, pozwalającą bankom na trwałe wzmocnienie kapitałów, poprzez zaliczenie do funduszy podstawowych instrumentów określonych w nowej regulacji.
Narzędzie to, w przeciwieństwie do pożyczki podporządkowanej, umożliwia długoterminowe zwiększenie kapitału. Doświadczenia innych krajów oraz zainteresowanie ze strony sektora bankowego wskazują na potrzebę wprowadzenia rozwiązań wspierających instytucje w warunkach utrudnionego dostępu do kapitału.
W wyniku zmiany polityki dywidendowej w br. kapitały polskiego sektora bankowego zostały zasilone kwotą 11,2 mld zł zysków wypracowanych w 2008 r. Pozwoli to bankom nadal rozwijać bezpieczną akcję kredytową.
Ustawa – Prawo bankowe (art. 127 ust. 5 pkt 2 lit. a) daje Komisji Nadzoru Finansowego możliwość wyrażenia zgody na zaliczenie do funduszy podstawowych pozycji bilansu banku określonych przez nadzór.
Uchwała w sprawie innych pozycji bilansu banku zaliczanych do funduszy podstawowych banku, ich wysokości, zakresu i warunków ich zaliczania do funduszy podstawowych banku, jako rozwiązanie pomostowe, ma na celu wsparcie funkcjonowania sektora w okresie ograniczonych możliwości pozyskania kapitału. Zaliczenie instrumentów, ale też ich wycofanie z funduszy podstawowych będzie mogło nastąpić za zgodą nadzoru oraz w sytuacjach określonych w uchwale.
Uchwała kapitałowa umożliwi bankom podniesienie funduszy podstawowych bez konieczności emisji akcji. Zastosowanie takiego rozwiązania nie wpłynie na strukturę akcjonariatu. Obecni akcjonariusze, ale też pasywni inwestorzy będą mieli możliwość zasilenia banku w fundusze i uzyskania z tego korzyści, bez aktywnego udziału w zarządzaniu bankiem.
Po wejściu w życie uchwały kapitałowej banki będą mogły zaliczać do funduszy podstawowych:
• obligacje zamienne,
• obligacje długoterminowe (obligacje o terminie wykupu nie krótszym niż 10 lat i nie dłuższym niż 30 lat, które emitent będący bankiem może wykupić, a które obligatariuszowi przyznają prawo wyłącznie do otrzymania oprocentowania – zgodnie z definicją w uchwale).
Instrumenty te mogą być emitowane także w EUR, USD oraz CHF.
Źródło: Komisja Nadzoru Finansowego