W 2004 r. banki przekazały prawie 19 proc. podatku dochodowego zapłaconego przez wszystkie firmy z „Listy 500” opracowanej przez „Rzeczpospolitą”. Ze statystyk Ministerstwa Finansów wynika natomiast, że banki i instytucje finansowe zapłaciły w ubiegłym roku 2,6 mld zł tego podatku.
Według dziennika, na kolejnych miejscach w zestawieniu znalazły się firmy telekomunikacyjne oraz przedsiębiorcy zajmujący się produkcją i dostawami energii.
– Sektor finansowy ma bardzo dużą rentowność. Jednocześnie bardzo mało przeznacza na inwestycje, a więc osiąga wysokie zyski, którymi może dzielić się z fiskusem – powiedział „Rz” Jeremi Mordasewicz, ekspert Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan. – Wysoka pozycja telekomunikacji to efekt zakończenia największych inwestycji tej branży – dodaje. Zdaniem Mordasewicza, ta struktura szybko się nie zmieni. – Sektor bankowy będzie się dalej rozwijał, bo rozwija się gospodarka, na czym korzystają banki. Jeszcze długo pozostanie liderem, jeśli chodzi o wysokość płaconego podatku dochodowego – uważa.
Według Mariusza Zygierewicza, dyrektora w Związku Banków Polskich, nie tylko poziom zysków decyduje o podatkach uiszczanych przez banki. – Banki obowiązują najbardziej restrykcyjne przepisy podatkowe w Unii Europejskiej – podkreśla. Surowe zasady dotyczą m.in. zaliczania w koszty tzw. złych kredytów, a więc pożyczek, które nie są długo spłacane, oraz sprzedaży wierzytelności.
Jak podaje „Rzeczpospolita”, w przypadku podatków płaconych przez banki i inne firmy z sektora finansowego bardzo dużą rolę odgrywa także przejrzystość i nadzór. Prawie nie ma możliwości zmniejszenia należności, bo wiele instytucji analizuje ich sprawozdania. W podobnej sytuacji są również spółki giełdowe.
– Struktura branżowa podatku zależy od stopnia konkurencji na rynku. Wyższe zyski mają branże, które są mniej lub bardziej zmonopolizowane. Najlepszym tego przykładem jest sektor telekomunikacyjny, gdzie działa stosunkowo mało firm – uważa Krzysztof Lipka z firmy doradczej KPMG.