Czego przepis dotyczy
Jak czytamy w art.2.1. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2007 r., „Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej, za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, podczas udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, wykonywanych na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej”.
W myśl rozporządzenia, przepisy nakładają obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC, związanego z możliwością popełnienia błędów, zaniedbań i zaniechań w sztuce lekarskiej przez Ubezpieczonego.
Wyłączenia
Zgodnie z Rozporządzeniem, zawarte ubezpieczenie nie będzie obejmować szkód polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, polegających na zapłacie kar umownych oraz powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. Wyłączenia dotyczą zatem przypadków społecznie uzasadnionych, sytuacji nadzwyczajnych, które trudno przewidzieć i się im przeciwstawić.
Kiedy powstaje obowiązek ubezpieczenia OC i kogo dotyczy Rozporządzenie
Wszystkie umowy ubezpieczenia zawarte przed wejściem w życie Rozporządzenia nie tracą ważności i obowiązują do końca okresu, na który zostały zawarte. Po upływie tego okresu świadczeniodawcy będą zobowiązani zawrzeć obowiązującą polisę OC. Do tej pory, jak wynikało z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 r., obowiązek ubezpieczenia OC obejmował tylko niektóre podmioty udzielające świadczeń opieki zdrowotnej – podmioty, których zleceniodawcą nie był Narodowy Fundusz Zdrowia, ale np. samorząd lub samodzielny, publiczny ZOZ. Były to: niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, lekarze, pielęgniarki i położne w ramach indywidualnej lub grupowej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki, a także osoby legitymujące się fachowymi kwalifikacjami do udzielania świadczeń zdrowotnych, które dysponowały lokalem oraz aparaturą oraz sprzętem medycznym, odpowiadającymi wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki zdrowotnej, oraz spełniały warunki określone w przepisach o działalności gospodarczej.
W myśl nowych przepisów, obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień, w którym świadczeniodawca obowiązany jest na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, do wykonywania tychże świadczeń. Zawarcie umowy ubezpieczenia OC jest konieczne ponieważ bez posiadania polisy, NFZ nie podpisze kontraktu. Tym samym obowiązek ubezpieczenia obowiązuje: publiczne zakłady opieki zdrowotnej, lekarzy, pielęgniarki i położne w ramach indywidualnej lub grupowej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki, działających na zlecenie NFZ, inne osoby fizyczne, które mają fachowe uprawnienia do udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach działalności gospodarczej, państwowe jednostki budżetowe, posiadające ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, a także podmioty zaopatrujące w ortopedyczne środki pomocnicze i wyroby medyczne.
Podmioty, które poza umową z samorządem są związane także umową z NFZ-em, będą podlegać zarówno Rozporządzeniu z 2004 r. oraz obecnemu, w związku z czym będą posiadały dwie polisy ubezpieczenia.