Istotny wpływ na ograniczenie poziomu składek ma eliminacja dublowania się ubezpieczeń dla tego samego ryzyka. Szczególnie widać to na przykładzie polis odpowiedzialności cywilnej np. placówek dydaktycznych – jeżeli każda z jednostek zawiera własne OC prawdopodobieństwo pokrywania się obszarów jest bardzo wysokie. W tym przypadku najlepszym rozwiązaniem jest dążenie do stworzenia jednej, wspólnej polisy. Ma to sens m.in. ze względu na możliwość podniesienia, często zdecydowanie zbyt niskich, sum gwarancyjnych. Stosowanie sum zagregowanych niesie ze sobą szereg korzyści, m.in. daje możliwość osiągnięcia wyższych limitów dla dodatkowych klauzul ochronnych (np. uprzątnięcia pozostałości po szkodzie). Dzięki terytorialnemu rozproszeniu ryzyka, ubezpieczyciel jest gotów zaoferować atrakcyjną cenę za polisy, ponieważ ma świadomość niskiego prawdopodobieństwa wystąpienia jednoczesnej, całkowitej szkody w całym ubezpieczanym majątku.
Elementem prawidłowej ochrony jest także rozważny dobór franszyz. Obserwując zadania jednostek można zidentyfikować obszary, które z globalnego punktu widzenia mogą posiadać wysokie udziały własne i franszyzy, dając w ten sposób pole do osiągnięcia redukcji płaconych składek. Oszczędności te są możliwe ponieważ z finansowego i odszkodowawczego punktu widzenia ubezpieczycielom zależy, by część ryzyk pozostało po stronie ubezpieczonego. Zasadne jest więc, aby celowość stosowania oraz dobór franszyz były każdorazowo przeanalizowane pod kątem możliwych do osiągnięcia korzyści.