Dyrektywa o pośrednictwie ubezpieczeniowym 2 (Insurance Mediation Directive 2) wprowadzi nowe otoczenie prawne, które istotnie wpłynie ystrna dystrybucję ubezpieczeń w krajach UE. Pod koniec lutego 2015 r. rozpocznie się jedna z ostatnich faz europejskiego procesu legislacyjnego, tzw. procedura trialogowa, czyli uzgodnienia przedstawicieli Komisji Europejskiej, Rady Unii Europejskiej oraz Parlamentu Europejskiego w zakresie ostatecznego kształtu projektu regulacji.
Dyrektywa IMD 2 wprowadza różne reżimy prawne i wymagania, w zależności od statusu danego podmiotu. Największe emocje – z perspektywy choćby instytucji kredytowych – budzi definicja pośrednika ubezpieczeniowego, dystrybuującego produkty ubezpieczeniowe jako działalność dodatkową do swojej podstawowej aktywności („ancillary insurance intermediary”).
Taki pośrednik miałby być – co zrozumiałe z uwagi na zakres działalności – podmiotem, do którego zastosowanie znajdzie lżejszy reżim prawny, uwzględniający zasadę proporcjonalności.
– O ile w wersji Dyrektywy IMD 2 przyjętej przez Parlament Europejski instytucja kredytowa, np. bank, ma szansę na objęcie lżejszym reżimem prawnym, o tyle w przypadku wersji Dyrektywy przygotowanej przez Radę Unii Europejskiej, bank będzie musiał wypełnić wszystkie obowiązki, jakie spoczywać będą na zakładach ubezpieczeń, włącznie z np. rejestracją w odrębnym rejestrze, pełnymi obowiązkami informacyjnymi, wymaganiami kompetencji i wiedzy personelu – mówi Mecenas Marcin Czugan, Dyrektor Departamentu Prawno – Legislacyjnego w Konferencji Przedsiębiorstw Finansowych i zarazem Przewodniczący Komitetu Prawno – Politycznego EUROFINAS (European Federation of Finance House Associations) w Brukseli.
– Kluczowe znaczenie w praktyce dystrybucji ubezpieczeń mogą mieć dodatkowe obowiązki informacyjne wobec konsumentów, w tym – budzący wiele kontrowersji, obowiązek ujawniania wysokości wynagrodzenia pośrednika. Na uwagę zaskługuje także wprowadzenie całkowitego zakazu sprzedaży wiązanej, rozumianej jako pakietowa sprzedaż produktów, z których jeden nie jest dostępny dla Klienta oddzielnie. Istotnym zmianom ulegnie również udzielanie tzw porady ubezpieczeniowej. Dyrektywa nakłada, na przykład, na pośredników obowiązek rozpoznania potrzeb i sytuacji finansowej Klienta –dodaje Joanna Januszewska – Noga z Eurobank S.A.
Ostateczny kształ samej dyrektywy, a także sposób jej implemetacji będzie decydujący dla oceny zmian w sposobie dystrybucji ubezpieczeń. Warto zauważyć, że jest to dyrektywa minimalnej harmonizacji.
KPF i EUROFINAS pracują wspólnie merytorycznie, by przekonać ustawodawcę unijnego, iż uwzględnienie zasady proporcjonalności wymaga nakładania obowiązków w sposób adekwatny do zakresu wykonywanej działalności. Jeżeli mamy do czynienia z instytucją, która działając jako pośrednik ubezpieczeniowy, dystrybuuje w imieniu zakładu ubezpieczeń wyłącznie dodatkowo produkty ubezpieczeniowe, obok świadczenia podstawowych usług np. kredytowych, to nie ma racjonalnych przesłanek, by nakładać na takie podmioty pełnych wymagań właściwych jak dla zakładów ubezpieczeń, pod oczywistym warunkiem, że produkt ubezpieczeniowy jest komplementarny do usługi podstawowej.
Najczęściej bowiem ubezpieczenia te zmierzają do zabezpieczenia spłaty kredytu, pożyczki i są produktami o niewysokim stopniu skomplikowania. –Dlatego bez wątpienia Dyrektywa powinna objąć wszystkie podmioty, które dystrybuują produkty ubezpieczeniowe, w celu zachowania jednolitego poziomu ochrony konsumentów, ale jednocześnie, w zakresie pozostałych obowiązków spoczywających na pośrednikach ubezpieczeniowych winna zachowywać zasadę proporcjonalności, z uwzględnieniem zakresu prowadzonej działalności przez pośrednika w obszarze ubezpieczeń – ocenia Mecenas Czugan.
Dyrektywa IMD 2 dyskutowana obecnie na szczeblu europejskim, obejmie wszystkie podmioty dystrybuujące produktu ubezpieczeniowe, bez względu na kanał dystrybucji. Państwa członkowskie będą zobowiązane do implementacji Dyrektywy IMD 2 w ciągu 24 miesięcy od jej uchwalenia.
Źródło: KPF