Kiedy mowa o monetach z czasów życia Jezusa Chrystusa, nie sposób nie wspomnieć o słynnych 30 judaszowych srebrnikach, które otrzymał Judasz za zdradzenie swojego Mistrza. Dokładnie nie wiadomo, jaką konkretnie monetę miał na myśli Ewangelista opisując to wydarzenie. Pewne jest jednak, że obok monety oficjalnie emitowanej przez Rzym, prawo wybijania monet w czasach, kiedy żył Jezus miał Herod Archelaos, jako etnarcha Judei oraz kolejni prefekci Judei, czyli rzymscy namiestnicy tej prowincji.
Skarbnica Narodowa – dystrybutor monet i medali okolicznościowych – włączyła właśnie do swojej oferty zestaw monet wybitych z brązu, zawierający monetę etnarchy Heroda oraz monety prefektów Judei: Koponiusza i Marka Antybula, Waleriusza Gratusa i Poncjusza Piłata.
Monety z brązu miały mniejszą siłę nabywczą niż srebrne denary, jednak jako stosunkowo drobna moneta były konieczne w codziennym życiu. Siła nabywcza denara była zbyt duża, aby regulować nim codzienne zobowiązania. Niewielkie monety z brązu stanowiły zawartość sakiewki ówczesnego mieszkańca Judei. Używano ich do transakcji takich jak zakupy na targu, drobne płatności, opłaty za jedzenie.
Monety z czasów Jezusa są dziś ważnym zabytkiem kultury materialnej, historycznym świadectwem i stanowią obiekt pożądania kolekcjonerów w wielu krajach. Są wyjątkowym przykładem ówczesnych założeń ideograficznych – stemple tych monet przekazują pewne założenia ideologiczne związane z panującą ówcześnie władzą.
Rys historyczny
- Obok monety oficjalnie emitowanej przez Rzym, prawo wybijania monet miał Herod Archelaos, jako etnarcha Judei oraz kolejni prefekci Judei, czyli rzymscy namiestnicy tej prowincji.
- Urząd namiestnika funkcjonował w latach 6-41 n.e., a więc w znacznej części pokrywał się z życiem Chrystusa.
- Prefekci wybijali monety z brązu o wartościach stanowiących część srebrnego denara rzymskiego. W sumie sześć osób sprawowało ten urząd:Koponiusz, Marek Antybul, Anniusz Rufus, Waleriusz Gratus, Poncjusz Piłat, Marcellus i Marullus.