5 sierpnia 2009 r. weszła w życie ustawa o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych udzielonych osobom, które utraciły pracę. Pomoc będzie realizowana za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego, a środki na ten cel będą pochodzić z Funduszu Pracy.
Nie ma co ukrywać, że to dobra informacja przynajmniej dla części kredytobiorców, którzy pracę już utracili lub też utracą w przyszłości, jednak trudno nie oprzeć się wrażeniu, że jeszcze lepsza dla banków – i to wszystkich – bo w ten oto prosty sposób uzyskują one bowiem kolejne już, po „nieobowiązkowym” ubezpieczeniu od ryzyka utraty pracy, zabezpieczenie udzielonych przez siebie kredytów hipotecznych.
Według ustawy pomoc państwa może być przyznana kredytobiorcom, którzy utracili nie z własnej winy i nie na własne życzenie pracę etatową lub zakończyły prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej po
1 lipca 2008 r. i co ważne: zarejestrowali się jako bezrobotni, uzyskali prawo do zasiłku i w dniu złożenia w swoim powiatowym urzędzie pracy wniosku o pomoc państwa – mają na to czas do 31 grudnia 2010 r. – posiadały status bezrobotnego. O pomoc państwa mogą wnioskować także małżeństwa, między którymi istnieje wspólność majątkowa, nawet jeśli pracę utracił ten z małżonków, który nie jest stroną umowy kredytowej.
Ustawa ta, oczywiście jak każda inna pomocowa, zawiera jednak sporo ograniczeń.
Po pierwsze, wysokość miesięcznej pomocy państwowej wynosi maksymalnie 1200 złotych, jest udzielana na 12 miesięcy i obejmuje swoim zasięgiem zarówno ratę kapitałową, jak i odsetkową. Oznacza to, że jeśli płacimy wyższą miesięczną ratę, to różnicę będziemy musieli pokryć niestety
z własnej kieszeni.
Po drugie i chyba najważniejsze, należy zdawać sobie sprawę z tego, że pomoc państwa nie jest bezzwrotna. To pewnego rodzaju pożyczka, tyle że nieoprocentowana. Zgodnie z ustawą zwrot pomocy przyznanej na podstawie ustawy rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynęły dwa lata od zaprzestania płatności rat pomocy i jest dokonywany przez 8 kolejnych lat w równych nieoprocentowanych miesięcznych ratach, płatnych do 15 dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy Funduszu Pracy właściwego powiatowego urzędu pracy.
Po trzecie, ustawa wyraźnie mówi o tym, że pomoc nie może być przyznana gdy:
1. jeden z kredytobiorców uzyskał pomoc na zasadach określonych w ustawie, chyba że pomoc nie jest już udzielana, a okres udzielonej pomocy nie przekroczył 11 miesięcy. W takim przypadku łączny okres pomocy przyznanej kredytobiorcom na spłatę kredytu mieszkaniowego, zabezpieczonego hipoteką ustanowioną na tym samym przedmiocie kredytowania, nie może przekroczyć 12 miesięcy.
2. umowa kredytu mieszkaniowego została wypowiedziana.
3. w dniu złożenia wniosku o pomoc uprawniony lub jego małżonek:
– jest właścicielem innego lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego;
– posiada inne spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego budowanych w celu przeniesienia ich własności na rzecz członków;
– jest najemcą innego lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.
I wreszcie należy pamiętać o tym, że BGK zaprzestaje przekazywania rat pomocy, gdy tylko uzyska informację dotyczącą tego, że: uprawniony do pomocy utracił status bezrobotnego, przedmiot kredytowania został zbyty, umowa kredytowa została wypowiedziana, kredyt został spłacony lub z przedmiotu kredytowania podjęte zostały czynności egzekucyjne.
Marek Nienałtowski
Źródło: Money Expert