Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił w dniu 22 października 2020 r. zażalenie Santander Bank Polska na postanowienie z dnia 12 maja 2020 r. Oznacza to, że Santander Bank Polska musi zaniechać stosowania klauzul niedozwolonych odnoszących się do „wakacji kredytowych” potwierdzających zadłużenie kredytobiorcy na czas trwającego procesu. Na postanowienie nie przysługuje zażalenie.
Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 12 maja 2020 r. przychylił się do wniosku zgłoszonego w pozwie przez Rzecznika Finansowego o udzielenie zabezpieczenia roszczenia w przedmiocie zaniechania nieuczciwej praktyki rynkowej przeciwko Santanderowi. Bank wystosował na swojej stronie komunikat, w którym uznaje klauzule potwierdzające zadłużenie za niebyłe w efekcie dialogu z Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, pomimo tego oświadczenia banku Sąd Okręgowy w Warszawie uznał roszczenie Rzecznika Finansowego za uprawdopodobnione i zakazał bankowi stosowania postanowień potwierdzających stan zadłużenia.
Zgodnie z utrzymanym w mocy postanowieniem bank nie może stosować we wzorcach umów lub aneksów do nich w zakresie kredytów denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, postanowień umownych potwierdzających w sposób bezpośredni lub dorozumiany ważność umowy kredytowej, a także stosować w nich klauzul niedozwolonych zawierających postanowienia potwierdzającego, że „Bank posiada niesporną wierzytelność wobec kredytobiorcy” albo postanowienia równoważnego. Zakaz obowiązuje bank do prawomocnego zakończenia procesu z Rzecznikiem Finansowym.
– Prawomocne postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia Rzecznika Finansowego ma duże znaczenie dla kredytobiorców, którzy mają w tym banku kredyty walutowe, np. denominowane lub indeksowane do franka szwajcarskiego. Żądanie potwierdzenia przez klienta wierzytelności banku może osłabić jego pozycję w ewentualnym przyszłym procesie – zaznacza prof. Mariusz Jerzy Golecki, Rzecznik Finansowy. – Cieszę się, że Sąd Okręgowy w Warszawie zatroszczył się o interesy klientów do czasu rozstrzygnięcia postępowania – dodał Golecki.
Podstawą roszczeń klientów mających kredyty walutowe denominowane w walucie obcej (np. kredyty “frankowe”) jest w większości przypadków ustalenie nieważności umowy. Potwierdzenie niespornej wierzytelności banku wobec klienta może znacznie utrudnić dochodzenie tego roszczenia. W ocenie Rzecznika Finansowego stosowanie przez bank takich postanowień w aneksach przyznających tzw. wakacje kredytowe było rażąco nieuczciwe albowiem pod pozorem pomocy udzielanej osobie, która np. straciła pracę wskutek COVID-19, oferowano produkt mogący znacząco pogorszyć szanse klienta na dochodzenie swoich praw.
Bank wystosował na swojej stronie komunikat, w którym uznaje klauzule potwierdzające zadłużenie za niebyłe w efekcie dialogu z Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, pomimo tego oświadczenia banku Sąd Okręgowy w Warszawie uznał roszczenie Rzecznika Finansowego za uprawdopodobnione i zakazał bankowi stosowania postanowień potwierdzających stan zadłużenia.
Źródło: Rzecznik Finansowy