Wirtualne biura, dostępność 24h, poczta w telefonie, giełdowe serwisy w samochodzie – brzmi jak science fiction, ale to już nasza codzienność. Wraz z rozwojem technologii zmienia się wizja i styl pracy. Zwiększa się popularność wykonywania zadań na odległość oraz znaczenie i wykorzystywanie Internetu w pracy.
W Polsce na co dzień korzysta z niego już prawie 50% Polaków. Coraz więcej osób poszukuje stanowiska, które nie zmuszałoby ich do przemierzania miejskiej dżungli. Czy XXI wiek stworzył cyberpracownika?
Rosnące tempo pracy, mobilność, szybki przepływ informacji, dyspozycyjność – to tylko niektóre wymagania stawiane przed pracownikiem. Zacierają się granice międzykulturowe i narodowościowe. Najważniejsza staje się jakość wykonywanej pracy, osiągane efekty i wyniki, a nie liczba godzin spędzonych w biurze. W odpowiedzi na te wymagania telepraca staje się optymalnym rozwiązaniem. W niektórych branżach nie jest już konieczny kontakt osobisty. W koncernach – zamiast zebrań i narad – odbywają się videokonferencje, pracownicy kontaktują się między sobą za pomocą komunikatorów internetowych czy telefonów. Coraz więcej zagranicznych pracodawców potrzebuje specjalistów, którzy mogliby wykonywać część pracy w Polsce, z kolei polskie przedsiębiorstwa potrzebują specjalistów do kontaktów na rynkach międzynarodowych. Taki rodzaj pracy nie wymaga osobistego kontaktu z pracodawcą, w każdym razie nie na co dzień.
Wzrasta liczba menedżerów, którzy decydują się na telepracę i propagują ją wśród swoich pracowników. Kojarzy się ona bowiem z dużą elastycznością, swobodą działania i możliwością samodzielnej organizacji pracy. Już nie trzeba tworzyć dużych biur i dziesiątek kosztownych stanowisk pracy. Zatrudniając telepracownika, pracodawca może liczyć na duże oszczędności. Koszty utrzymania telepracownika są aż o 30 – 40% mniejsze, a przedsiębiorstwo zwiększa możliwość pozyskania specjalistów niedostępnych w sposób tradycyjny. Telepraca ma jeszcze jedną zaletę – pozwala na pełną aktywność zawodową osobom niepełnosprawnym, wychowującym dzieci, studentom czy ludziom, którzy preferują pracę w domu.
Telepracownik musi przede wszystkim być biegły w obsłudze komputera i Internetu. Należy jednak pamiętać, że powinien mieć także odpowiednie predyspozycje i cechy charakteru: niezbędna jest samodyscyplina i doskonała organizacja pracy. Osoby, które posiadają duże poczucie odpowiedzialności za powierzone obowiązki, a nie mają możliwości bądź nie potrafią pracować w zespole, doskonale odnajdą się w takiej formie zatrudnienia. Ponadto telepraca oferuje: elastyczność w ustalaniu swoich priorytetów oraz czasu pracy i zadań, dowolność w decydowaniu, w którym momencie dnia mamy wykonać poszczególne czynności, możliwość pogodzenia pracy zawodowej z inną rolą (rodzica, opiekuna), oszczędność czasu i pieniędzy – poświęconych na przykład na dojazdy, możliwość połączenia z innymi źródłami zarobkowania (o ile umowa z danym pracodawcą na to pozwala).
Możliwości – oferowane przez telepracę – są przyszłością dla rynku pracy w Polsce. Oprócz zysków, jakie daje ona pracodawcom i pracownikom, niesie za sobą także korzyści społeczne. Nieograniczone możliwości tego rodzaju zatrudnienia pozwalają osobom poszukującym pracy oraz ludziom, którzy nie są w stanie świadczyć pracy w sposób tradycyjny, na realizację ambicji zawodowych. Korzyści wynikające z telepracy dostrzegła również Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, zlecając realizację usługi szkoleniowej i kampanii promującej tę formę zatrudnienia pt. „Telepraca nowa forma organizacji pracy w przedsiębiorstwach” (szczegóły na stronie: www.telepraca.gov.pl).
Źródło: FIRMY 2000 Sp. z o.o.