Posiadanie i korzystanie z nieruchomości pociąga za sobą konieczność opłacania podatku od nieruchomości, niezależnie od tego, czy nieruchomość ta jest wykorzystywana w celach mieszkalnych, czy też w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak te drugie wiążą się ze znacznie wyższymi wydatkami.
Wysokość podatku zależy już od celu wykorzystywania budynku lub jego części. Takie zróżnicowanie wynika z konieczności zastosowania różnych stawek podatkowych w zależności od przeznaczenia nieruchomości. Kiedy zatem podatnik zobowiązany jest do uiszczenia wyższej opłaty?
Stawki ustala gmina
Podatek od nieruchomości, obliczany jest na podstawie iloczynu ustalonych stawek oraz powierzchni użytkowej danej nieruchomości. Zobowiązanie to regulowane jest przez przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepisy wspomnianego aktu prawnego pozostawiają władzom terytorialnym dowolność w niektórych kwestiach zasadniczych, takich jak chociażby wysokość stawki podatku, którą należy zastosować w celu ustalenia wysokości podatku.
Maksymalne stawki w ustawie
Wykaz stawek zawarty w ustawie to jedynie zestawienie maksymalnych wartości, jakie mogą zostać przyjęte w celu obliczenia podatku. Oznacza to, że w zależności od różnych czynników, takich jak lokalizacja, sposób wykorzystywania, rodzaj zabudowy, stan techniczny, wiek budynków czy też rodzaj prowadzonej w danej nieruchomości działalności gospodarczej, rada gminy ustala stosowną dla indywidualnego podatnika stawkę i w decyzji wskazuje ile trzeba zapłacić.
Przedsiębiorcy płacą więcej
Analizując wspomniany już wykaz stawek podatku od nieruchomości, zawarty w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, od razu można zauważyć pewną prawidłowość. Mianowicie maksymalna wartość współczynnika służącego do wyznaczania wartości podatku jest o wiele wyższa w przypadku nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. W 2012 r. dla budynków
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej może ona wynieść nawet 21,94 zł od 1 m2 natomiast dla mieszkalnych górna granica wyniesie 0,70 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.
Przedsiębiorcy muszą jeszcze zapłacić za grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej (maksymalnie 0,84 zł od 1 m2 ).
W konsekwencji, obliczając wysokość podatku dla dwóch nieruchomości o identycznej powierzchni użytkowej, ale wykorzystywanej w innych celach, podatnik otrzymuje skrajnie odmienne wartości. Przykładowo, ustalając wartość podatku od budynku o powierzchni 100 m2, położonego na gruncie o powierzchni 400 m2 przy zastosowaniu maksymalnych stawek podatku za budynek mieszkalny zapłacimy 700 zł. Jeśli taką samą powierzchnię wykorzystamy na działalność podatek wyniesie już 2 194 zł od samego budynku oraz 336 zł za grunt.
Źródło: Tax Care