11 września 2025 r. Rzecznik Generalny Trybunału Sprawiedliwości UE wydał opinię w sprawie prejudycjalnej dotyczącej stosowania wskaźnika WIBOR w umowach kredytowych.
Rzecznik TSUE potwierdził prawidłowość wyznaczania WIBOR-u. Poruszył też kwestię obowiązków informacyjnych, które banki realizowały w sposób prawidłowy.
• Sąd nie może badać metody ustalania wskaźnika WIBOR. Badanie metody wykracza poza zakres Dyrektywy konsumenckiej 93/13. Rzecznik Generalny uznał, że zezwolenie krajowym sądom cywilnym na weryfikację metody ustalania kluczowych wskaźników referencyjnych w drodze oceny nieuczciwego charakteru warunku umownego na podstawie dyrektywy 93/13 podważyłoby szczególny system zarządzania kluczowymi wskaźnikami referencyjnymi ustanowiony przez prawodawcę Unii na mocy rozporządzenia BMR.
• Bank powinien przekazać informacje o nazwie, administratorze i skutkach wzrostu wskaźnika na oprocentowanie kredytu, co było realizowane przez banki.
• Wymóg przejrzystości przewidziany w dyrektywie 93/13 nie zobowiązuje kredytodawcy do bezpośredniego przekazywania bardziej szczegółowych informacji na temat metody wyznaczania wskaźnika referencyjnego niż wymagane na podstawie rozporządzenia BMR. Banki realizowały te obowiązki.
• Co istotne nawet gdyby warunki zostałyby uznane za nieprzejrzyste to nie wystarcza to jeszcze do ich skutecznego podważenia. Żeby warunek został uznany za nieuczciwy oprocentowanie musiałoby odbiegać od warunków rynkowych.
• Rzecznik nie udzielił odpowiedzi na pytanie 4 dotyczące skutków uznania postanowienia za abuzywne, zgodnie z wytycznymi TSUE. Zostało ono uznane za nieistotne.
Źródło: ZBP
